Gun je jezelf
Wanneer je je hele leven en beleven
volledig met bezigheden doorbrengt
en geen ruimte meer voor bezinning hebt,
moet ik je hier dan om prijzen?
Ik prijs je er niet voor. Ik geloof dat niemand je zal prijzen,
die het woord van Salomo kent:
“Wie zijn bezigheden inperkt, krijgt wijsheid”.
Wanneer je geheel en al er voor allen zijn wilt,
Naar het voorbeeld van Hem die alles voor anderen is geworden
prijs ik je menselijkheid – maar alleen dan, wanneer ze vol en echt is.
Hoe kan je echter vol en echt mens zijn, wanneer je jezelf verloren hebt?
Want wat zou het je baten, wanneer je, naar het woord van de Heer
alles zou winnen, maar jezelf verliezen zou?
Ben je voor jezelf als een vreemde?
Ben je niet allen vreemd, wanneer je jezelf vreemd bent?
Ja, wie met zichzelf slecht omgaat, wie kan dan goed voor anderen zijn?
Denk er dus aan: gun je jezelf.
Ik zeg niet: doe het altijd, ik zeg niet doe het vaak, maar ik zeg:
doe het telkens weer een keer.
Wees er net als voor anderen ook voor jezelf,
of wees het tenminste voor alle anderen.
Bernard van Clairvaux (1090 – 1153)
Binnenkamer: Je hoeft niet bang te zijn – door Femmie van Santen |
||||||
‘Ik zocht de Heer en Hij gaf antwoord, Hij heeft mij van alle angst bevrijd.’ Psalm 34:5 (NBV)Enige jaren terug, toen ik tijdens de lunchpauze in mijn boterhammetje hapte, viel het mij op dat mijn collega -moslima- niets at of dronk. ‘Het is toch geen Ramadan meer?’ vroeg ik. Ze schudde haar hoofd. ‘Nee, maar ik moet nog een paar dagen inhalen van toen ik ziek was.’ Dat was nieuw voor mij. ‘Wat gebeurt er als je dat niet doet?’ ‘Dan is alle moeite van het vasten voor niets geweest’, antwoordde zij. ‘Dan heb ik mij niet aan het gebod gehouden.’ ‘En wat voor gevolgen heeft dat?’ wilde ik weten. ‘Allahs toorn en wraak.’ Ze glimlachte er toegeeflijk bij. Ik zweeg een beetje beduusd en realiseerde me tegelijkertijd hoe bevoorrecht ik was de genade van Christus te kennen. Ik probeerde haar daar iets over te vertellen, maar ze schudde afkeurend haar hoofd. ‘Ja, die Bijbel van jullie maakt het je veel te gemakkelijk.’ ‘Juist niet. Want wij mensen denken van nature altijd dat we ergens iets voor moeten dóen. Je merkt nu zelf hoe moeilijk het is om genade te aanvaarden. Toch is dat nu precies wat Jezus, over wie ook de Koran spreekt, ons aanbiedt.’ Ze leek er even over na te denken. ‘Heb jij de Koran dan weleens gelezen?’ Ik knikte. ‘Voor een deel althans. Ik heb een Nederlandse vertaling thuis.’ ‘Ik heb zelf nog nooit een Bijbel in handen gehad, gek eigenlijk’, peinsde ze. Toen ze later dat jaar afscheid nam om ergens anders te gaan werken heb ik haar een exemplaar van Het Boek meegegeven. Ze leek er blij mee te zijn.Toen ik laatst een reportage op tv zag over religieuze ceremoniën, was wat mij het meest opviel de angst en het bijgeloof. ‘Als we dit niet doen, dan…’ Vanuit die angst onderwerpt men zich aan de meest bizarre rituelen in de hoop daardoor bij de goden in de gunst te vallen. Het vervulde me met een groot gevoel van mededogen. Zoveel mensen die moeten leven in een voortdurende vrees door hun god te worden afgewezen! Tegelijkertijd besefte ik dat ook in ons hedendaagse Christendom er mensen zijn die eenzelfde angst kennen. Wat als God mij niet genadig is? Wat als Hij mij mijn zonden toch aanrekent? Wat als ik uiteindelijk niet goed genoeg ben? Als we eerlijk zijn, bekruipt die twijfel ons allemaal weleens. Dat was in de tijd van de eerste gemeenten niet anders. Paulus had daar een resoluut antwoord op: ‘Iedereen heeft gezondigd en ontbeert de nabijheid van God; en iedereen wordt uit genade, die niets kost, door God als een rechtvaardige aangenomen omdat hij ons door Christus Jezus heeft verlost‘ (Romeinen 3:23-24). Daar mogen we ons aan vasthouden. Sterker: daar móeten we ons aan vasthouden. We doen God ernstig tekort als we het verlossende werk van Zijn Zoon in twijfel trekken. Wat een arrogantie te denken dat wij daar zelf een bijdrage aan kunnen leveren! Paulus bleef er daarom ook op hameren: ‘Ik heb u er immers op gewezen dat een mens wordt vrijgesproken door te geloven, en niet door de wet na te leven‘ (Romeinen 3:28). Ook in ons dagelijks leven kennen we angsten. Op zich hoort dat bij ons mens-zijn en vervult het een nuttige functie. Het is als het ware een ingebouwd mechanisme dat ons helpt om, bijvoorbeeld in een situatie van acuut gevaar, op te treden in plaats van te vluchten. Of juist het tegenovergestelde; iemand zonder enige vorm van angst zou zichzelf in kritieke situaties kunnen begeven. Angstgevoelens kunnen ook de overhand krijgen en je zo beheersen dat het normaal functioneren in de weg staat. Soms kan het dan nodig zijn daar professionele hulp bij te halen. Maar ook de Bijbel heeft er een antwoord op, dat in één simpel woord wordt samengevat: liefde. ‘De liefde laat geen ruimte voor angst; volmaakte liefde sluit angst uit, want angst veronderstelt straf‘ (1 Johannes 4:18a). Wat zou daar precies mee worden bedoeld? Zelf vond ik twee duidelijke antwoorden. Ten eerste: God is liefde. En in Zijn Zoon heeft Hij die liefde aan ons getoond: ‘En hierin is Gods liefde ons geopenbaard: God heeft zijn enige Zoon in de wereld gezonden, opdat we door hem zouden leven‘ (1 Johannes 4:9). Dus als we ons op Jezus richten, is er geen plaats meer voor angst. Hij is overwinnaar! (1 Johannes 16:33b) Het tweede is, dat wanneer je vanuit Gods liefde leeft, je aandacht zich verplaatst van jezelf naar de ander. Ik-gerichtheid (wat angst vaak is) wordt omgeving-gerichtheid. In de Nieuwe Bijbelvertaling komt het woordje ‘angst’ maar liefst 211 keer, en het woordje ‘bang’ 194 keer voor. Dat begint al in Genesis, bij Adam en Eva, en gaat door tot aan bijna het laatste Bijbelboek. Daarin heeft een ander woord de overhand: ‘overwinning’. ‘Hij zal alle tranen uit hun ogen wissen. Er zal geen dood meer zijn, geen rouw, geen jammerklacht, geen pijn, -en ook geen angst- want wat er eerst was is voorbij‘ (Openbaring 21:4). Wat een heerlijk vooruitzicht!
|
27 oktober 2013 :dag van de stilte
Stiltegedichten
Zachtjes roept een stem om vrede, Zo zacht dat ’t haast wordt gesmoord. Dat is niet zonder reden: Het woord wordt in de stilte pas gehoord.
Laat
Vertraag. Vertraag. Vertraag je stap. Stap trager dan je hartslag vraagt. Verlangzaam. Verlangzaam. Verlangzaam je verlangen En verdwijn met mate. Neem niet je tijd En laat de tijd je nemen –
Laat.
Leonard Nolens
Laat.
Leonard Nolens
Stille kracht
Er zit kracht in de stilte in de stilte van de nacht als gedachten gaan en komen en tot rust worden gebracht.
Als alle stemmen zwijgen behalve het zachte refrein van Gods levensadem in mij dat er altijd weer zal zijn.
Die beweging geeft me houvast brengt me weer terug bij Hem zodat ik in die rust en vrede Gods zachte stem weer herken.
Ik koester mij in Zijn Liefdeonbewust van dag of nacht hier wil ik altijd zijn niets dat ik nog verwacht
Als alle stemmen zwijgen behalve het zachte refrein van Gods levensadem in mij dat er altijd weer zal zijn.
Die beweging geeft me houvast brengt me weer terug bij Hem zodat ik in die rust en vrede Gods zachte stem weer herken.
Ik koester mij in Zijn Liefdeonbewust van dag of nacht hier wil ik altijd zijn niets dat ik nog verwacht
sestra
Binnenkamer: Oud worden is niet het einde van de wereld
door Esther Visser
‘Tot in je ouderdom blijf ik dezelfde, tot in je grijsheid zal ik je steunen. Wat ik gedaan heb, zal ik blijven doen, ik zal je steunen en beschermen.’
Jesaja 46:4 (NBV)
Laatst moest ik over ons zendingswerk vertellen op een ouderenochtend. Terwijl de presidente van de vrouwenvereniging haar inleiding hield, bestudeerde ik de vrouwen die om me heen zaten. En deed ik een spelletje: ik probeerde de jaren weg te denken en me voor te stellen hoe ze eruit zagen toen ze nog jong waren. Best een moeilijk spelletje.
Ongelooflijk hoe de tijd een mens kan veranderen. Je huid verandert en wordt rimpelig en je haren worden grijs. Ik begrijp het verlangen om er jong uit te blijven zien heel goed. Je hoeft maar een willekeurig damesblad open te slaan om allerlei advertenties voor crèmes en haarkleuringsmiddelen tegen te komen. Die advertenties sluiten naadloos aan bij het verlangen naar jeugdigheid.
Maar dan sla je de Bijbel open. De Bijbel, dat verrukkelijke boek waar onvermijdelijke zaken zoals ouderdom en grijsheid gewoon worden omarmd. En waar direct een mooi contrast wordt geschilderd met God, die niet veroudert, niet verandert: tot in je ouderdom toe zal Ik dezelfde zijn…
Ik kijk naar de verzen voorafgaand aan vers 4. Daarin is ook een contrast te vinden. Het gaat over afgodsbeelden die door doodvermoeide dieren rondgezeuld worden. De afgodsbeelden zijn niet meer te redden, ze gaan in gevangenschap. En zelf hebben ze ook niemand kunnen redden. God zegt: ‘Luister toch naar Mij, Ik heb jullie gedragen vanaf dat je werd geboren!’ God draagt en redt. Afgoden daarentegen putten uit en worden tot last. Zelf heb ik een poos erg gezeten met het feit dat ik er niet meer zo jong uitzie als 10, 15 jaar geleden. Het ging me behoorlijk bezighouden – jeugdigheid werd een afgod die ik met me rondzeulde. Ironisch genoeg werd ik er moe en afgetobd van!
‘Grijsheid is een sierlijke kroon, ze wordt gevonden op de weg van de gerechtigheid.’ (Spreuken 16:31, HSV)
Ouderdom is niet alleen maar negatief. Ouderdom is behalve aftakeling, ook iets moois. Je wint aan ervaring, aan wijsheid. Grijsheid is een sierlijke kroon. Als je elke dag doorbrengt met God, win je ook aan geestelijk leven en heb je wat uit te delen aan anderen. Zoals de tijd rimpels in je huid slijpt, grift de dagelijkse omgang met God mooie patronen in je hart.
Ik kijk naar mijn ouders, mijn schoonouders. Ze worden door God gedragen tot in hun ouderdom.
Maar er is iets dat nog belangrijker is dan dat: het blijft niet bij dit leven, er wacht hun – en jou en mij – ‘eeuwige luister’ (2 Korintiërs 4:17).
Dat is wat uiteindelijk de angel uit veroudering en verlies haalt.
Wil je meer lezen?
•Psalm 1:3
•Spreuken 16:31 (lees ook de HSV)
•2 Korintiërs 4:16-18
Boekentips:
Bijna Thuis, Billy Graham. Uitgeverij Gideon, 2012.
En nu jij…
Hoe ga jij om met de tijd en alles wat het teweegbrengt? Beangstigt het je weleens? Mij wel. Het kan me soms aanvliegen dat mijn ouders steeds ouder worden en er op een dag niet meer zullen zijn. Het kan me ook weleens aanvliegen dat ik zelf ook steeds ouder word. Hoe ga jij daarmee om? Wat beklemt jou weleens? En wat is dan jouw troost?
Heb jij ook afgoden die je meezeult, die jou tot last worden? Van de Bijbel leer ik dat het veel beter is om eerlijk te zijn en de waarheid onder ogen te zien. Het is een feit: ons uiterlijke bestaan gaat verloren. Daar helpen geen honderd botoxbehandelingen aan. Maar innerlijk worden we vernieuwd, en kun je dus fris blijven tot in hoge ouderdom. We worden gedragen door de Onveranderlijke. Tot onze laatste snik blijft Hij dezelfde trouwe God. En op die dag van onze laatste snik breekt een nieuwe tijd aan, waarin ouderdom, aftakeling en dood geen rol meer spelen. Dat is voor mij de echte troost in dit hele thema van vergankelijkheid.
GENESIS
Oud worden is het eindelijk vermogen
ver af te zijn van plannen en getallen;
een eindelijke verheldering van ogen
voordat het donker van de nacht gaat vallen.
Het is een opengaan van vergezichten,
een bìjna van gehavendheid genezen;
een aan de rand der tijdeloosheid wezen.
Of in de avond gij de zee ziet lichten.
Het is, allengs, een onomstotelijk weten
dat gij vernieuwd zult wezen en herschapen
wanneer men van u schrijven zal: ‘ontslapen’.
Wanneer uw naam op aarde is vergeten.
Ida Gerhardt
Ik val niet uit Zijn hand – Opwekking 727
advent
‘Eer aan God in de hoogste hemel
en vrede op aarde voor alle mensen die Hij liefheeft.’ Lucas 2:14 (NBV)
Deze zondag is de 1e zondag van Advent. Het Latijnse woord ‘adventus’ betekent ‘komst, er aan komen’. Advent is de tijd van voorbereiding op de komst van Jezus
- als baby in een kribbe en
- als Koning in macht en majesteit.
Veel mensen verlangen totaal niet naar de komst van Jezus, maar naar de komst van vrede. Zij snakken naar een adempauze, even weg uit alle ellende, onrust en onvrede, oorlog en verdriet. Gewoon even gezamenlijk vluchten, collectief onderduiken. Als we ons maar richten op alle luxe, versiering en genot en onze ogen verder stijf dichtknijpen, zal het deze keer misschien lukken: vrede op aarde.
‘Vrede op aarde.’ Dat was toch wat de engelen zongen bij de aankondiging van de geboorte van Jezus? Nou, daar is helemaal niets van terecht gekomen. Als die vrede niets voorstelt, zal die Jezus waarschijnlijk ook niets te betekenen hebben. En zo geven velen hun hoop op vrede én op Jezus op.
Hoe zit dat met het lied van de engelen? Het is een profetische zang waarin ze, totaal onder de indruk van het bijzondere plan dat God aan het uitwerken is, God alle eer brengen. Ook kondigden zij vrede aan.
Vrede. De Joden wisten al sinds de tijd van Gideon, een tijd vol onrust, onrecht, oorlog en geweld, dat God ‘Jehova-Shalom’ is, ‘Jehova is vrede’. Ook wisten zij dat de Messias ‘Vredevorst’ genoemd zou worden, dat was hen voorzegd door de profeet Jesaja. De Vredevorst zou vrede brengen.
Waarom zal juist Hij vrede brengen? Omdat de Vredevorst wéét wat vrede is. Hoe kun je namelijk vrede brengen als je zelf geen vrede hebt, als je zelf vol onvrede zit? Jezus, de Messias, is de Zoon van God, Hij is God. Hij is Jehova-Shalom. Hij IS vrede. Daarom kan Hij ons vrede brengen. Shalom, volkomen harmonie en verzoening die alleen aanwezig is wanneer God, wanneer Jezus aanwezig is.
Zo vaak ervaren wij geen vrede. Klopt het lied van de engelen dan niet? Luister nog eens goed. Zij zongen niet: ‘Vrede op aarde’, maar ‘Eer aan God en vrede op aarde’. Deze woorden van de engelen leggen precies de vinger op onze zere plek. We willen wel de ‘Vrede op aarde’, maar niet het ‘Eer aan God’.
Wij brengen ‘Eer aan God’ als we Hem aanbidden met heel ons hart én als wij rechtvaardig leven, het goede doen, anderen liefhebben, voor zwakken op komen en trouw zijn. Wil jij vrede ervaren? Eer dan God. Dat is de voorwaarde die aan het ervaren van Zijn vrede verbonden is.
Maar wij vinden het niet eenvoudig om God te eren. In onze pijn roepen wij eerder ‘Au!’ dan ‘Ere!’ Hoe zit dat, moeten wij: – eerst ‘eer aan God’ zeggen, te midden van onze onrust en onvrede, waarna wij vrede ontvangen; terwijl wij zelf misschien veel liever – eerst ‘vrede op aarde’ ontvangen, waarna het voor ons, worstelende, twijfelende mensen een stuk eenvoudiger wordt om ‘eer aan God’ te geven?
Wat komt er nu eerst, de vrede of het eren, de kip of het ei?
Wat denk jij?
Is het mogelijk om ‘Ere’ te zeggen zonder eerst shalom, volkomen verzoening, van God ontvangen te hebben, door Jezus? Nee. Het is Jezus die eerst van ons gehouden heeft, zijn leven voor ons gegeven heeft, toen wij nog zondaren waren, toen wij nog totaal niet in Hem gexefnteresseerd waren. Hij trok ons, door de Heilige Geest met koorden van liefde naar Zich toe. Aan het kruis werd Hij allereerst onze vrede, waardoor en waarvoor wij Hem nooit genoeg kunnen eren. Hij is de Vredevorst, de Alpha en Omega, de Eerste en de Laatste.
Dus zou dit zomaar de oplossing van de kip en het ei kunnen zijn:
- Vrede – Jezus IS vrede. Hij kwam, gaf zijn leven, verzoent ons met zijn Vader;
- Ere – daarmee eert Hij zijn hemelse Vader met zijn leven en
- Vrede – door Zijn sterven ontvangen wij de vrede van Jezus;
- Ere – daarvoor eren wij God en Jezus met ons leven;
- Vrede – daardoor groeit vrede als vrucht van de Geest in ons, zichtbaar voor anderen;
- Ere – daarvoor eren zij Hem en wij ook.
Herken jij dit in je eigen leven?
- Richteren 6:24 (HSV) ‘Toen bouwde Gideon daar een altaar voor de HEERE en hij noemde het: De HEERE is vrede!’
- Jesaja 9:5-6 (NBG) ‘Want een Kind is ons geboren, een Zoon is ons gegeven, en de heerschappij rust op zijn schouder en men noemt hem Wonderbare Raadsman, Sterke God, Eeuwige Vader, Vredevorst. Groot zal de heerschappij zijn en eindeloos de vrede op de troon van David en over zijn koninkrijk, doordat hij het sticht en grondvest met recht en gerechtigheid, van nu aan tot in eeuwigheid. De ijver van de HERE der heerscharen zal dit doen.’
- Jesaja 26:3-4 (NBV) ‘De standvastige is veilig bij U, vrede is er voor wie op U vertrouwt. Vertrouw altijd op de HEER, alleen op Hem, want de HEER is een rots sinds mensenheugenis.’
De NBG zegt: ‘Standvastige zin bewaart Gij in volkomen vrede, omdat men op U vertrouwt.’ - Jesaja 32:17
- Lukas 1:78-79
- Romeinen 5:1-2
- Kolossenzen 1:12-23
- bron:sestra vrouw
JEZUS LIEFDE !! 